Otrzymanie odszkodowania

V Senat w wyroku z 7 listopada 2007 r. (5 AZR 880/06) zajął się jakością prawną i zakresem oświadczeń złożonych w tzw. pokwitowaniu odszkodowawczym. Uznał, że do prawnych środków technicznych woli stron wyjaśnienia łączącego ich stosunku prawnego zalicza się w szczególności umowę umorzenia, konstytutywne i deklaratywne przyznanie się do winy. To, czy mamy do czynienia z negatywnym prawnym uznaniem winy, czy tylko potwierdzającym oświadczeniem wiedzy, zależy od zrozumienia prawdziwego odbiorcy oświadczenia. Osoba ta ma obowiązek w dobrej wierze zbadać z należytą uwagą, co osoba składająca oświadczenie miała na myśli, biorąc pod uwagę wszystkie znane jej okoliczności. Należy także uwzględnić zasadę wykładni odzwierciedlającej interesy obu stron. Deklaratywne negatywne uznanie winy potwierdza jedynie to, co strony uważają za już legalne. Nie uniemożliwia to dochodzenia dalszych roszczeń. Istnieją wysokie wymagania dotyczące określenia chęci odstąpienia zgodnie z art. 397 niemieckiego kodeksu cywilnego (BGB). Nawet jeśli oświadczenie wierzyciela wydaje się jasne, zrzeczenie się nie może zostać przyjęte bez uwzględnienia wszystkich towarzyszących okoliczności przy ustalaniu deklarowanego zamiaru zawarcia umowy. Jeżeli jest oczywiste, że powstało roszczenie, okoliczność ta zasadniczo uniemożliwia założenie, że wierzyciel zrzekł się prawa przysługującego mu na podstawie § 397 ust. 1 (Umowa o umorzeniu) lub § 2 BGB (konstytutywne negatywne uznanie długu).