Çevre hukuku, çevreyi korumayı amaçlayan tüm hukuk normlarını içerir.

Çevre hukuku kavramı oldukça geniştir. Çevreyle ilgili düzenlemeler, kamu hukukunun yanı sıra medeni hukuk ve ceza hukukunu da içermektedir. Buna göre çevre koruma standartları neredeyse hukuk sisteminin tamamında yer almaktadır. Bu nedenle çevre hukuku, hukuk sisteminin tüm alanlarına yayıldığı için kesitsel bir konudur.Birçok Avrupa ülkesinin aksine, Almanya’da hâlâ tek tip bir çevre kanunu bulunmamaktadır.

Çevre hukukunun iki düzeyde düzenlemesi vardır (yasal kaynaklar). Uluslararası düzeyde (uluslararası çevre hukuku ve Avrupa çevre hukuku) ve ulusal düzeyde düzenlenmektedir.

Ulusal çevre hukuku; çevre anayasa hukuku, çevre idare hukuku, çevre ceza hukuku ve özel çevre hukukundan oluşmaktadır.

Zu dem nationalen umweltspezifischen Recht gehört insbesondere:

  • Atomgesetz (AtG)
  • Federal İmisyon Kontrol Yasası (BimSchG)
  • Döngüsel Ekonomi ve Atık Yasası (Krw-/AbfG)
  • Federal Doğa Koruma Yasası (BNatSchG)
  • Federal Toprak Koruma Yasası (BBodSchG)
  • Çevreye karşı suçlar (§§ 324-320 d StGB)
  • Sorumluluk standartları (§§ 22 WHG, 32 GentG)

Bunlar öncelikle belirli bir çevre koruma görevine hizmet edecek şekilde formüle edilmiş yasalardır. Bu standartlar çevre hukukunun temel alanını temsil etmektedir.

Ancak çevre hukuku aynı zamanda, örneğin Mekansal Planlama Yasası (ROG), İnşaat Yasası veya Federal Karayolu Yasası gibi çeşitli yasal hedeflerden biri olarak da ifade edilmektedir. Temel Kanun, Genel Güvenlik ve Polis Kanunu ve Medeni Kanun’da da, özellikle çevre ile ilgili olmasa da, çevre dostu önlemler için bir referans noktası teşkil edebilecek standartlar bulunmaktadır.

İlerleyen sayfalarda sizlere çevre hukukunun temel ilkeleri hakkında mümkün olduğunca fazla bilgi vermeye çalışacağız.

Ayrıca çevre hukuku konusunda aşağıdaki sayfaları da öneriyoruz: