Kira hukukunda kiracılığın oluşabilmesi için kiracı ile ev sahibi arasında bir kira sözleşmesi yapılması gerekmektedir. Kira kanununa göre, kira sözleşmesinde en azından dairenin tipi, kira tutarı ve kiracılığın başlangıcı belirtilmelidir. Kira kanununa göre sözleşmenin yazılı olarak yapılması zorunlu değildir. Sözlü anlaşma da yeterlidir. Kira hukukunda, süresi bir yıldan fazla olan geçici kira sözleşmeleri ile dereceli ve endeksli kira sözleşmeleri için istisnalar mevcuttur.

Kira hukukunda kiracılar ile ev sahipleri arasındaki hukuki ilişkiler öncelikle kira sözleşmesiyle belirlenir. Sözleşme düzenlemeleri eksikse veya kiracıları koruyan kiracılık kanunu hükümlerinden kabul edilemez derecede sapıyorsa, yasal düzenlemeler, özellikle Medeni Kanun’un 535 ve devamı maddeleri de geçerlidir. Bu kira kanunu düzenlemeleri, 1 Eylül 2001 tarihinde yürürlüğe giren Kiracılık Kanunu Reform Kanunu ile revize edilmiştir.

Gegenstand von Auseinandersetzungen im Mietrecht sind regelmäßig folgende Bereiche:

  • Kendi kullanımı
  • işletme maliyeti
  • Sonlandırma
  • Maklercourtage
  • kira artışı
  • kusurlar
  • Onarımlar
  • Kira endeksi
  • Kira depozitosu
  • kira sözleşmesi
  • modernizasyon
  • yeni kiracı
  • Kozmetik onarımlar
  • Sosyal madde
  • Umwandlung
  • Konut yardımı

Abschluss

Hukukun başka hiçbir alanında, kira hukukunda olduğu kadar yıllık olarak daha fazla mahkeme kararı alınmaz. Halihazırda verilmiş olan yüzbinlerce hüküm ve karar, önemi giderek artan kira hukukundaki bir uyuşmazlığın değerlendirilmesine temel oluşturmaktadır. İlerleyen sayfalarda sizlere kiracılık hukukunun temel ilkeleri hakkında mümkün olduğunca fazla bilgi vermeye çalışacağız.

Ayrıca kira hukuku konusunda aşağıdaki sayfaları da öneririz: