Ustawa o znacznym stopniu niepełnosprawności obejmuje wszystkie przepisy prawne regulujące stosunki prawne osób o znacznym stopniu niepełnosprawności w Republice Federalnej Niemiec.
Zgodnie z § 2 ust. 2 SGB IX za osoby o znacznym stopniu niepełnosprawności uważa się osoby, których niepełnosprawność fizyczna, umysłowa lub emocjonalna wynosi co najmniej 50 stopni. Stopień niepełnosprawności (GdB) w prawie dotyczącym osób ze znacznym stopniem niepełnosprawności zgodnie z § 69 SGB IX ustalany jest na podstawie decyzji właściwego organu danego kraju związkowego (zwykle urzędów emerytalnych).
Osoby ze znacznym stopniem niepełnosprawności mają w Niemczech specjalne prawa i są objęte szczególną ochroną prawną na mocy ustawy o niepełnosprawności. Prawo dotyczące osób ze znacznym stopniem niepełnosprawności wynika w szczególności z zasady państwa opiekuńczego zakorzenionej w art. 20 i 28 Ustawy Zasadniczej. Prawo dotyczące osób o znacznym stopniu niepełnosprawności stanowi zatem w szczególności część prawa publicznego i jest zasadniczo ujednolicone w drugiej części dziewiątej księgi Kodeksu zabezpieczenia społecznego (SGB IX). Celem prawa dotyczącego niepełnosprawności jest pomoc osobom ze znacznym stopniem niepełnosprawności w osiągnięciu jak największego samostanowienia, unikanie dyskryminacji i promowanie integracji osób ze znacznym stopniem niepełnosprawności w pracy i społeczeństwie.
Oprócz przepisów zawartych w SGB IX, w wielu ustawach indywidualnych znajdują się specjalne regulacje dotyczące osób ze znacznym stopniem niepełnosprawności, jak np. SGB III, SGB V lub AGG prawa cywilnego.
Na kolejnych stronach postaramy się przekazać Państwu jak najwięcej informacji na temat podstawowych zasad prawa osób niepełnosprawnych.
Polecamy również następujące strony dotyczące prawa osób niepełnosprawnych: