prawo wojskowe

Stan na 26 lipca 2012 r

§ 1

(1) Żołnierz może złożyć skargę, jeśli uważa, że ​​został niewłaściwie potraktowany przez przełożonych lub służby Bundeswehry lub został ranny przez towarzyszy działających niezgodnie z obowiązkami. Prawo powiernika do złożenia skargi reguluje ustawa o udziale żołnierzy. (2) Żołnierz może złożyć skargę również na tym, że w terminie miesiąca nie otrzymał decyzji w odpowiedzi na wniosek. (3) Po zakończeniu stosunku służby wojskowej byłemu żołnierzowi przysługuje prawo do złożenia skargi, jeżeli przyczyna skargi przypada na okres służby wojskowej. (4) Skargi wspólne są niedopuszczalne. W tym zakresie prawo do składania petycji jest ograniczone zgodnie z art. 17 Ustawy Zasadniczej.

§ 2

Nikt nie może zostać ukarany ani pokrzywdzony z powodu niezłożenia skargi w przewidziany sposób lub w wyznaczonym terminie albo z powodu złożenia skargi bezpodstawnej.

§ 3

(1) Skargi dotyczące spraw związanych ze służbą wojskową nie mają skutku zawieszającego. W szczególności złożenie skargi nie zwalnia osoby od wykonania postanowienia, na które skierowana jest skarga. Artykuł 11 ustawy o żołnierzu pozostaje niezmieniony. (2) Organ odpowiedzialny za decyzję bada, nawet bez wniosku skarżącego, czy wykonanie nakazu lub wykonanie środka powinno zostać zawieszone do czasu podjęcia decyzji w sprawie skargi lub podjęcia innych środków tymczasowych . Jeżeli odpowiedni wniosek zostanie odrzucony, skarżący może zwrócić się o wydanie orzeczenia do sądu do spraw służby wojskowej.

§ 4

(1) Osoba składająca skargę może wezwać mediatora przed złożeniem skargi, jeżeli czuje się osobiście urażona i wydaje się możliwe polubowne rozwiązanie sprawy. (2) Mediator może zostać wezwany najwcześniej po jednej nocy i musi nastąpić w ciągu tygodnia od chwili, gdy osoba składająca skargę dowiedziała się o przyczynie skargi. (3) Na mediatora skarżący wybiera żołnierza, który cieszy się jego osobistym zaufaniem i sam nie jest zaangażowany w sprawę. Osoba powołana w charakterze pośrednika może odmówić przeprowadzenia mediacji jedynie z ważnych powodów. Bezpośredni przełożeni skarżącego lub osoby, na którą składana jest skarga (osoba poszkodowana), nie mogą przejąć mediacji. (4) Mediator powinien zapoznać się ze stanem faktycznym sprawy w osobistym kontakcie z zaangażowanymi stronami i podjąć próbę osiągnięcia porozumienia. (5) Jeżeli skarżący prosi osobę zainteresowaną o dyskusję przed mediacją lub zamiast mediacji, osoba zainteresowana musi zapewnić jej możliwość przedstawienia swojego punktu widzenia. (6) Bieg terminu odwoławczego nie jest zakłócany przez mediację lub dyskusję.

§ 5

(1) Skargę należy złożyć u najbliższego przełożonego dyscyplinarnego składającego skargę. Jeżeli za wydanie decyzji odpowiedzialny jest inny organ, skargę można złożyć również w tym miejscu. (2) Żołnierze przebywający na leczeniu szpitalnym w szpitalu Bundeswehry mogą również składać skargi do głównego lekarza szpitala Bundeswehry. Żołnierze przebywający w zakładach karnych Bundeswehry w celu wykonania wyroku mogą również składać skargi do swoich przełożonych. (3) Jeżeli kolejny przełożony dyscyplinarny lub organy, o których mowa w ust. 2, nie są same w stanie podjąć decyzji w sprawie złożonej do nich skargi, mają obowiązek niezwłocznie przekazać skargę bezpośrednio organowi odpowiedzialnemu.

§ 6

(1) Reklamację można złożyć najwcześniej po jednej nocy i należy ją złożyć w terminie miesiąca od dnia, w którym osoba składająca reklamację dowiedziała się o przyczynie reklamacji. (2) Reklamację należy złożyć w formie pisemnej lub ustnej. Jeżeli jest składane ustnie, należy spisać protokół, który musi podpisać osoba sporządzająca protokół oraz podpis składającego skargę. Na żądanie osoby składającej skargę należy wydać kopię protokołu.

§ 7

(1) Jeżeli skarżący nie dotrzymał terminu ze względu na służbę wojskową, zdarzenia naturalne lub inne nieuniknione zbiegi okoliczności, termin upływa dopiero po upływie dwóch tygodni od usunięcia przeszkody. (2) Za nieunikniony zbieg okoliczności należy uznać także pominięcie lub nieprawidłowe informacje o przepisanych środkach prawnych.

§ 8

(1) Reklamację można wycofać w każdym czasie w drodze pisemnego lub ustnego oświadczenia. § 6 ust. 2 zdania 2 i 3 stosuje się odpowiednio. Oświadczenie należy złożyć najbliższemu przełożonemu dyscyplinarnemu lub organowi w inny sposób odpowiedzialnemu za wydanie orzeczenia. W związku z tym niniejsza skarga została rozpatrzona. (2) Obowiązek przełożonego usuwania uchybień w zakresie jego urzędowego nadzoru pozostaje w mocy.

§ 9

(1) W sprawie skargi rozstrzyga przełożony dyscyplinarny, do którego należy ocena przedmiotu skargi. Kolejny wyższy urząd rozstrzyga w sprawie skarg na wydziały administracji Bundeswehry. (2) Jeżeli Federalny Minister Obrony musi rozstrzygać skargi w sprawach wojskowych, jego przedstawiciel może podpisać decyzję dotyczącą skargi; Federalny Minister Obrony może dalej delegować uprawnienia do podpisywania. Federalny Minister Obrony Narodowej, jako najwyższy organ służbowy, rozstrzyga skargi w sprawach administracyjnych. (3) Jeżeli uległo zmianie podporządkowanie zainteresowanej osoby (§ 4 ust. 3 zdanie 3) i skarga skierowana jest przeciwko niej osobiście, odpowiedzialność przechodzi na nowego przełożonego zainteresowanej osoby. (4) W razie wątpliwości następny wspólny przełożony określa, kto ma podjąć decyzję.

§ 10

(1) Decydujący przełożony musi wyjaśnić sprawę w drodze ustnych lub pisemnych negocjacji. Może powierzyć zbadanie sprawy funkcjonariuszowi. W sprawach mniejszej wagi decydujący przełożony może zlecić przesłuchanie świadków także sierżantowi kompanii lub podoficerowi na odpowiednim stanowisku, jeżeli są to szeregowcy lub podoficerowie bez tratwy. Należy przygotować krótkie sprawozdanie podsumowujące treść negocjacji ustnych. (2) W przypadku skarg związanych ze sprawami usług specjalistycznych należy uzyskać opinię następnego wyższego wydziału specjalistycznego, jeżeli ten ostatni nie jest odpowiedzialny za samą decyzję. (3) Udział osoby zaufanej reguluje ustawa o udziale żołnierzy.

§ 11

Jeżeli przełożony dyscyplinarny odpowiedzialny za wydanie decyzji nie jest obecny w jednostkach wolnostojących, na pokładach statków lub w podobnych przypadkach i nie można się z nim skontaktować w formie pisemnej zwykłą pocztą, stosuje się, co następuje: a) Osoba składająca skargę może złożyć skargę niezwłocznie po usunięciu przeszkody zniknął. W takim przypadku termin do złożenia reklamacji upływa dopiero po upływie dwóch tygodni od usunięcia przeszkody. b) Skargę można złożyć także do obecnego najwyższego funkcjonariusza. Ten ostatni ma obowiązek przygotować decyzję w sprawie reklamacji zgodnie z § 10 i po usunięciu przeszkody niezwłocznie przekazać akta organowi odpowiedzialnemu za wydanie decyzji. Może on podjąć działania zgodnie z § 3 ust. 2.

§ 12

(1) Reklamacja zostanie rozstrzygnięta w formie pisemnej. Decyzja musi być uzasadniona. Należy je doręczyć skarżącemu zgodnie z przepisami Wojskowego Kodeksu Dyscyplinarnego i jednocześnie zakomunikować zainteresowanemu (§ 4 ust. 3 zdanie 3). Jeżeli reklamacja zostanie odrzucona, składającego reklamację należy poinformować na piśmie o dopuszczalnym środku prawnym, urzędzie, w którym należy złożyć środek odwoławczy oraz terminie, którego należy przestrzegać. (2) Jeżeli dla rozstrzygnięcia skargi istotna jest ocena kwestii, która ma zostać rozstrzygnięta w innym postępowaniu, postępowanie reklamacyjne może zostać zawieszone do czasu zakończenia drugiego postępowania, jeżeli nie spowoduje to nieuzasadnionej zwłoki. Osoba składająca skargę musi zostać poinformowana o zawieszeniu. Jeżeli skarga nie zostanie rozstrzygnięta wynikiem innego postępowania, należy ją rozpatrzyć dalej. (3) Jeżeli skarga nie wpłynęła w wyznaczonym terminie do organu, do którego można ją wnieść zgodnie z niniejszą ustawą, należy ją odrzucić ze względu na ten brak. Należy nadal dążyć do tego celu; Jeśli to konieczne, należy podjąć działania zaradcze.

§ 13

(1) Jeżeli reklamacja okaże się zasadna, należy ją uwzględnić i podjąć działania naprawcze. Niedopuszczalne lub niewłaściwe zarządzenia lub środki należy uchylić lub zmienić. Jeżeli zamówienie zostało już wykonane lub w inny sposób zakończone, należy stwierdzić, że nie powinno było zostać wydane. Dotyczy to również innych środków i zaniechań, jeżeli składający skargę ma uzasadniony interes w takim ustaleniu. Należy w miarę możliwości podjąć działania, które zostały niesłusznie pominięte, a wnioski lub wnioski, które zostały niesłusznie odrzucone, należy zatwierdzić. W przypadku reklamacji zgodnie z § 1 ust. 2 sprawę należy rozstrzygnąć samodzielnie. (2) Jeżeli okaże się, że doszło do przewinienia dyscyplinarnego, należy zastosować się do wojskowych przepisów dyscyplinarnych. Osoba składająca skargę musi zostać poinformowana o tym, czy wobec danej osoby zastosowano środki dyscyplinarne lub czy odstąpiono od stosowania środków dyscyplinarnych. (3) Jeżeli reklamacja nie jest zasadna, należy ją odrzucić. (4) W przypadku uwzględnienia reklamacji należy także podjąć decyzję o zwrocie niezbędnych wydatków i konieczności zaangażowania upoważnionego przedstawiciela.

§ 14

Badanie skargi musi zawsze uwzględniać kwestię braku nadzoru lub innych braków w dziale.

§ 15

Na kontynuację postępowania nie ma wpływu fakt, że z chwilą złożenia skargi stosunek pracy skarżącego wygasa.

§ 16

(1) Jeżeli reklamacja w sprawach służby wojskowej nie została uznana, składający reklamację może złożyć kolejną reklamację w terminie miesiąca od dnia doręczenia zawiadomienia o reklamacji. (2) Dalszą reklamację można złożyć również w przypadku, gdy w ciągu miesiąca nie zostanie podjęta decyzja w sprawie reklamacji. (3) W sprawie dalszej skargi właściwy jest kolejny wyższy przełożony dyscyplinarny. (4) Do dalszych reklamacji stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące reklamacji.

§ 16a

(1) Postępowanie przygotowawcze rozpoczyna się od złożenia skargi. Jest wolne. (2) Jeżeli skarga w sprawach związanych ze służbą wojskową zostanie uwzględniona, składającemu skargę należy zwrócić niezbędne wydatki poniesione w związku z właściwym postępowaniem sądowym lub obroną prawną. (3) Wynagrodzenie prawnika lub innego upoważnionego przedstawiciela podlega zwrotowi tylko wtedy, gdy zaangażowanie było konieczne. (4) Jeżeli reklamacja zostanie rozpatrzona przed wydaniem zawiadomienia o reklamacji, postanowienia ust. 1 do 3 stosuje się odpowiednio, biorąc pod uwagę aktualny stan rzeczy. (5) Decyzję o zwrocie niezbędnych wydatków i konieczności zaangażowania upoważnionego przedstawiciela można zaskarżyć w drodze odwołania do sądu ds. służby wojskowej. § 17 ust. 4 stosuje się odpowiednio. Ostateczną decyzję w tej sprawie podejmuje przewodniczący izby służby wojskowej. W przypadku wydania decyzji w sprawie skargi przez Federalnego Ministra Obrony Narodowej lub Generalnego Inspektora Bundeswehry stosuje się odpowiednio wyroki od 1 do 3, z zastrzeżeniem, że Federalny Sąd Administracyjny zastępuje sąd ds. służby wojskowej. (6) Artykuł 140 ust. 8 i art. 142 Wojskowego Kodeksu Dyscyplinarnego stosuje się odpowiednio.

§ 17

(1) Jeżeli dalsza skarga nie przyniesie skutku, skarżący może ubiegać się o decyzję sądu ds. służby wojskowej, jeżeli jego skarga dotyczy naruszenia jego praw lub naruszenia obowiązków przełożonego wobec niego, określonych w ust. uregulowany jest podpunkt pierwszego artykułu ustawy o żołnierzu, z wyjątkiem §§ 24, 25, 30 i 31. Wniosek można złożyć także w przypadku, gdy w ciągu miesiąca nie zostanie podjęta decyzja w sprawie dalszej reklamacji. (2) Postępowanie przed sądem służby wojskowej zastępuje sądowy proces administracyjny zgodnie z art. 82 ustawy o żołnierzu. (3) Wniosek może służyć wyłącznie do stwierdzenia, że ​​oficjalne działanie lub zaniechanie jest niezgodne z prawem. Nielegalność ma również miejsce, gdy skarżący doznaje szkody w wyniku przekroczenia lub nadużycia władzy publicznej. (4) Wniosek należy złożyć do właściwego sądu ds. służby wojskowej w formie pisemnej lub ustnej w celu nagrania w terminie jednego miesiąca od doręczenia zawiadomienia o odrzuceniu odwołania lub po upływie terminu określonego w ust. 1 zdanie 2. Osoba składająca reklamację powinna przedstawić fakty i dowody na poparcie swojego wniosku, załączając odwołanie i zawiadomienie o dalszej reklamacji. Termin zostanie zachowany także wówczas, gdy wniosek zostanie złożony u najbliższego przełożonego dyscyplinarnego lub, w przypadku § 5 ust. 2 i § 11 lit. b, do wyznaczonego tam przełożonego. Wniosek należy niezwłocznie złożyć do sądu do spraw służby wojskowej. Odpowiedzialny jest sąd ds. służby wojskowej powołany dla okręgu dowodzenia, do którego należy dana osoba w chwili złożenia skargi. (5) Po upływie roku od złożenia kolejnej skargi odwołanie do sądu ds. służby wojskowej jest wykluczone. § 7 stosuje się odpowiednio. (6) Wniosek nie ma skutku zawieszającego. Sąd do spraw służby wojskowej lub w sprawach pilnych jego przewodniczący może, na wniosek skarżącego lub z urzędu, zarządzić skutek zawieszający po wysłuchaniu właściwego przełożonego dyscyplinarnego. Postanowienie może zostać wydane przed złożeniem wniosku o orzeczenie sądu, jeżeli właściwy przełożony dyscyplinarny odrzucił wniosek zgodnie z § 3 ust. 2 lub nie zawiesił wykonania w terminie wyznaczonym przez sąd do spraw służby wojskowej.

§ 18

(1) O powołaniu sądu do spraw służby wojskowej decyduje stopień skarżącego. (2) Trybunał ds. służby wojskowej musi wyjaśnić fakty z urzędu. Może gromadzić dowody na wzór sądowego postępowania dyscyplinarnego. Podejmuje decyzję bez przeprowadzania rozprawy, może jednak wyznaczyć rozprawę, jeśli uzna to za konieczne. Jeżeli przeprowadzono dowód, sąd do spraw służby wojskowej ma obowiązek poinformować skarżącego i zainteresowaną osobę o dowodach oraz zapewnić im możliwość zapoznania się z aktami i przedstawienia uwag w terminie wyznaczonym przez sąd, który musi wynosić co najmniej trzy dni. Sąd do spraw służby wojskowej orzeka w drodze postanowienia, które należy doręczyć skarżącemu i Federalnemu Ministerstwu Obrony zgodnie z przepisami wojskowych przepisów dyscyplinarnych i które należy przekazać zainteresowanej osobie w sposób nieformalny. Decyzja musi być uzasadniona. (3) Jeżeli sąd do spraw służby wojskowej uzna, że ​​inny sąd jest właściwy, kieruje tam sprawę. Decyzja jest wiążąca. (4) Sąd ds. służby wojskowej może przedkładać do rozstrzygnięcia Federalnemu Sądowi Administracyjnemu kwestie prawne o zasadniczym znaczeniu, jeżeli jego zdaniem wymaga tego dalszy rozwój prawa lub zapewnienie jednolitego orzecznictwa. Senaty służby wojskowej ustalają w drodze uchwały skład trzech sędziów i dwóch sędziów honorowych. Przed podjęciem decyzji rzecznik dyscyplinarny Bundeswehry musi mieć możliwość przedstawienia uwag. Orzeczenie w tej sprawie jest wiążące dla sądu do spraw służby wojskowej.

§ 19

(1) Jeżeli sąd ds. służby wojskowej uzna nakaz lub środek, przeciwko któremu skierowany jest wniosek, za niezgodny z prawem, uchyla ten nakaz lub środek. Jeżeli zamówienie zostało już wykonane lub w inny sposób zakończone, należy stwierdzić, że było ono niezgodne z prawem. Dotyczy to również innych środków lub zaniechań, jeżeli składający skargę ma uzasadniony interes w takim ustaleniu. Jeżeli sąd do spraw służby wojskowej uzna odrzucenie wniosku lub niezastosowanie środka za niezgodne z prawem, nakłada obowiązek uwzględnienia wniosku lub podjęcia innych czynności, zgodnie z opinią prawną sądu. (2) Jeżeli skarżący odniósł obrażenia w wyniku przestępstwa służbowego, sąd do spraw służby wojskowej nałoży również obowiązek postępowania zgodnie z wojskowymi przepisami dyscyplinarnymi.

§ 20

(1) Jeżeli wniosek o wydanie orzeczenia przez trybunał ds. służby wojskowej zostanie zatwierdzony, niezbędne wydatki poniesione przez skarżącego w postępowaniu przed sądem ds. służby wojskowej, w tym w postępowaniu przygotowawczym, muszą zostać pokryte przez rząd federalny. Nie dotyczy to niezbędnych wydatków, które reklamujący poniósł w związku z zawinionym uchybieniem. (2) Skarżący może zostać obciążony kosztami postępowania przed sądem do spraw służby wojskowej, jeżeli sąd uzna wniosek za oczywiście niedopuszczalny lub oczywiście bezzasadny. Należy go obciążyć kosztami postępowania, które spowodował w wyniku zawinionego niewykonania zobowiązania. (3) Jeżeli wniosek o orzeczenie sądu stał się nieistotny, ust. 1 i 2 należy zastosować odpowiednio, biorąc pod uwagę aktualny stan rzeczy. (4) Art. 137 ust. 1 i 2 pkt 1–3, art. 140 ust. 8, art. 141 ust. 1 i 2 oraz art. 142 Wojskowego Kodeksu Dyscyplinarnego stosuje się odpowiednio.

§ 21

(1) Osoba składająca skargę może bezpośrednio zwrócić się do Federalnego Sądu Administracyjnego o wydanie orzeczenia w sprawie decyzji lub środków podjętych przez Federalnego Ministra Obrony, w tym decyzji w sprawie skarg lub dalszych skarg. Wniosek należy złożyć w Federalnym Ministerstwie Obrony. (2) Artykuły 17 do 20 stosuje się odpowiednio do wniosku o wydanie orzeczenia przez Federalny Sąd Administracyjny i do postępowania. Artykuł 20 ust. 4 w związku z art. 142 wojskowego kodeksu dyscyplinarnego stosuje się z zastrzeżeniem, że Federalny Sąd Administracyjny zastępuje sąd do spraw służby wojskowej. (3) W odróżnieniu od § 17 ust. 4 zdanie 4 Federalne Ministerstwo Obrony składa wniosek wraz z oświadczeniem. Ponadto Federalnego Ministra Obrony Narodowej reprezentuje w postępowaniu przed Federalnym Sądem Administracyjnym rzecznik dyscyplinarny Bundeswehry.

§ 22

§ 21 ust. 1, 2 i 3 zdanie 2 stosuje się odpowiednio do decyzji Generalnego Inspektora Bundeswehry w sprawie dalszych skarg.

§ 22a

(1) Skarżący i Federalne Ministerstwo Obrony mają prawo wnieść skargę prawną do Federalnego Sądu Administracyjnego na decyzję trybunału ds. służby wojskowej, jeżeli jest to dozwolone w orzeczeniu trybunału ds. służby wojskowej lub w odpowiedzi na apelację brak dopuszczenia przez Federalny Sąd Administracyjny. (2) Odwołanie jest dopuszczalne wyłącznie w przypadku, gdy:

1. sprawa reklamacji jest sprawą zasadniczą,
2. zaskarżona decyzja odbiega od orzeczenia sądu do spraw służby wojskowej, Wspólnego Senatu najwyższych sądów federalnych lub Federalnego Trybunału Konstytucyjnego i na tym odchyleniu opiera się orzeczenie, lub
3. została stwierdzona i istnieje wada proceduralna, na której można oprzeć decyzję.

(3) Federalny Sąd Administracyjny jest zobowiązany do uwzględnienia odwołania przez sąd służby wojskowej. (4) Skargę prawną należy złożyć w formie pisemnej do sądu do spraw służby wojskowej, którego decyzja jest kwestionowana, w ciągu miesiąca od doręczenia decyzji i należy ją uzasadnić na piśmie w ciągu dwóch miesięcy od doręczenia decyzji. (5) W postępowaniu w sprawie skargi prawnej, jeżeli skarżący złoży wniosek, musi być reprezentowany przez prawnika lub osobę posiadającą kwalifikacje do pełnienia funkcji sędziowskiej zgodnie z niemiecką ustawą o sądownictwie lub spełniającą wymogi art. 110 niemieckiej ustawy o sądownictwie. § 21 ust. 2 i 3 zdanie 2 stosuje się odpowiednio. (6) Federalny Sąd Administracyjny rozstrzyga skargę prawną w drodze postanowienia. Jeżeli skarga prawna jest uzasadniona, Federalny Sąd Administracyjny może samodzielnie rozstrzygnąć sprawę lub uchylić zaskarżoną decyzję i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia przez sąd do spraw służby wojskowej w celu ponownego rozpatrzenia i wydania decyzji.

§ 22b

(1) Jeżeli sąd ds. służby wojskowej nie uwzględni odwołania, skarżący i Federalne Ministerstwo Obrony mają prawo złożyć odwołanie od odmowy przyjęcia do Federalnego Sądu Administracyjnego. § 22a ust. 5 stosuje się odpowiednio. (2) Zażalenie na odmowę przyjęcia należy złożyć w formie pisemnej do sądu do spraw służby wojskowej w ciągu miesiąca od doręczenia decyzji, a uzasadnienie należy podać na piśmie w ciągu dwóch miesięcy od doręczenia decyzji. W uzasadnieniu należy podać zasadnicze znaczenie sprawy zaskarżonej lub opisać decyzję, od której decyzja odbiega, lub wadę proceduralną. (3) Złożenie odwołania od odmowy dopuszczenia zawiesza moc prawną zaskarżonej decyzji. (4) Jeżeli sąd służby wojskowej nie rozpatrzy skargi o odmowę przyjęcia, Federalny Sąd Administracyjny podejmie decyzję bez sędziów honorowych. Decyzja musi być uzasadniona. Wraz z odrzuceniem skargi o odmowę przyjęcia przez Federalny Sąd Administracyjny decyzja sądu ds. służby wojskowej staje się prawnie wiążąca. (5) Jeżeli skarga dotycząca niedopuszczenia zostanie rozpatrzona lub Federalny Sąd Administracyjny uwzględni odwołanie, procedura odwoławcza w sprawie odmowy przyjęcia będzie kontynuowana jako prawna procedura odwoławcza. W takim przypadku odwołanie należy uzasadnić w terminie miesiąca od doręczenia decyzji o przyjęciu. Należy to wskazać w decyzji.

§ 23

(1) Jeżeli w przypadku pozwu wynikającego ze służby wojskowej dostępna jest administracyjna procedura prawna, procedura skargowa zastępuje procedurę wstępną. (2) W takich przypadkach skargę można złożyć również do organu, którego decyzja jest kwestionowana. Jeżeli organ ten uzna reklamację za zasadną, rozpatrzy reklamację. W przeciwnym wypadku złoży skargę do organu odpowiedzialnego za wydanie decyzji. (3) Dalsza skarga jest niedopuszczalna. (4) Federalny Minister Obrony może, w drodze zarządzenia ogólnego, przekazać decyzję organowi, który przyjął zaskarżony środek, lub innym organom, w przypadkach, w których byłby on odpowiedzialny za rozstrzygnięcie skargi. Zamówienie musi zostać opublikowane. (5) Skarga na decyzje Federalnego Ministra Obrony jest dopuszczalna tylko wtedy, gdy Federalny Minister Obrony podjął nową decyzję w związku ze skargą. (6) Reklamacja ma skutek zawieszający. Skutku zawieszającego nie stosuje się do decyzji o nawiązaniu, przekształceniu lub rozwiązaniu stosunku służby wojskowej. W przeciwnym wypadku stosuje się odpowiednio przepisy art. 80 ust. 5, 7 i 8 Kodeksu Sądu Administracyjnego. (7) Artykuł 18 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

§ 23a

(1) W uzupełnieniu przepisów tej ustawy stosuje się przepisy Wojskowego Kodeksu Dyscyplinarnego, w szczególności dotyczące dostępu do akt, stronniczości przełożonych dyscyplinarnych odpowiedzialnych za wydanie orzeczenia, związania stanem faktycznym z innych orzeczeń, odszkodowań dla świadków i ekspertów i odpowiednio ponowne przyjęcie. (2) W postępowaniu skargowym oraz w postępowaniu zgodnie z art. 22a i 22b należy również odpowiednio stosować przepisy Kodeksu Sądu Administracyjnego i Ustawy o Konstytucji Sądów, chyba że stoi z tym sprzeczny charakter postępowania skargowego. Postanowienia tytułu siedemnastego Ustawy o Konstytucji Trybunału należy stosować odpowiednio, z zastrzeżeniem, że senaty służby wojskowej w Federalnym Sądzie Administracyjnym zastępują Federalny Trybunał Sprawiedliwości, a Regulamin Sądu Administracyjnego zastępuje Kodeks cywilny Procedura. (3) Do skargi dotyczącej naruszenia prawa do bycia wysłuchanym stosuje się odpowiednio art. 152a Kodeksu sądu administracyjnego.

§ 24