Przy ustalaniu limitu kalendarzowego wzrostu czasu pracy uwzględniany jest wymóg przejrzystości zawarty w art. 307 ust. Zgodnie z decyzją VII Senatu z dnia 2 września 2009 r. (7 AZR 233/08) 1 zdanie 2 BGB nie wymaga pisemnego uzgodnienia przyczyny przedawnienia.
W przeciwieństwie do niepewnej sytuacji pracownika w przypadku niejasnych rezerwacji anulacyjnych, nie ma porównywalnej niepewności dla pracownika w przypadku terminu wyłącznie kalendarzowego. Nie ulega wątpliwości, że zwiększenie wymiaru czasu pracy kończy się z upływem terminu bez podjęcia dalszych działań przez pracodawcę. Zgodnie z § 307 ust. 1 BGB, sprawdzenie treści przedawnienia poszczególnych warunków umowy to okoliczności, które mają wpływ na przedawnienie całej umowy o pracę zgodnie z § 14 ust. 1 TzBfG jest ważny.
Jeżeli ograniczenie zwiększenia wymiaru czasu pracy wynika z okoliczności mających wpływ na ograniczenie całej umowy o pracę zgodnie z § 14 ust. 1 zdanie 2 nr 3 TzBfG mogłoby obiektywnie uzasadnić, interes pracodawcy w wydłużeniu czasu pracy jedynie na czas określony z reguły przeważa nad tym. Nieuzasadniona niekorzystna sytuacja dla pracownika w rozumieniu. § 307 ust. 1 BGB może wyjątkowo mieć zastosowanie w takim przypadku, jeżeli przed wyrażeniem zgody na tymczasowe zwiększenie wymiaru czasu pracy pracownik wyraził chęć zwiększenia wymiaru czasu pracy na czas nieokreślony, a pracodawca nie przydzielił mu odpowiednich, stale dostępnych stanowisk pracy.
IX Senat w wyroku z dnia 15 września 2009 r. ( 9 AZR 757/08 ) rozstrzygnął o prawie pracodawcy do zlecania pracy w niedziele i święta na mocy przysługującego mu prawa kierowania. Jeżeli strony umowy o pracę nie regulują wyraźnie rozkładu godzin pracy, początkowo obowiązują standardowe godziny pracy obowiązujące w chwili zawarcia umowy.
Treść takiej umowy jest taka, że uzgodniona praca musi być wykonywana w faktycznie określonych godzinach pracy. Jeżeli prawo pracodawcy do podziału czasu pracy nie jest ograniczone ustawą, prawem zbiorowym lub umową indywidualną, pracodawca ustala rozkład czasu pracy w drodze instrukcji, zgodnie z przysługującym mu prawem do kierowania na mocy § 106 zdanie 1 GewO. Muszą istnieć konkretne dowody ograniczające prawo pracodawcy do wydawania poleceń dotyczących rozkładu czasu pracy.
Specyficzny rozkład czasu pracy na poszczególne dni tygodnia nie występuje tylko dlatego, że pracownik był oddelegowany w ten sam sposób przez dłuższy okres czasu. Przeciwnie, oprócz samego upływu czasu muszą zaistnieć szczególne okoliczności wskazujące, że pracownik powinien być zobowiązany jedynie do wykonywania swojej pracy w niezmienionym stanie.