Jeżeli w grupie zawodowej lub branży istnieje ogólny zwyczaj wspominania w referencjach o pewnych osiągnięciach lub cechach pracownika, ich pominięcie jest zwykle (ukrytą) wskazówką dla czytelnika referencji, że pracownik jest oceniany poniżej średniej lub co najwyżej przeciętnej w pod tym względem (wymowne milczenie). Pracownikowi przysługuje wówczas prawo do otrzymania uzupełnionego zaświadczenia. Wymagają tego zasady jasności zeznań (§ 109 ust. 2 GewO) i prawdziwości zeznań. Z tego powodu Dziewiąty Senat wyrokiem z dnia 12 sierpnia 2008 r. w sprawie 9 AZR 632/07 przekazał sprawę do ponownego rozpoznania sądowi niższej instancji. Państwowy Sąd Pracy musi wyjaśnić, czy ocena odporności w sytuacjach stresowych wchodzi w zakres zwykłej treści zaświadczeń dziennikarzy dzienników. W istocie ocena sposobu wykorzystania dowodu jest zastrzeżona w gestii organu faktycznego.