W wyroku z dnia 20 maja 2008 r. (9 AZR 382/07) IX Senat BAG zajął się skutecznością formalnie uzgodnionej klauzuli. Senat podtrzymał, że w przypadku klauzuli, która nie tylko nakazuje pisemną formę zmian umowy, ale także wymaga, aby zmiany umowy były dokonywane w formie pisemnej, co do zasady nie można od niej odstąpić w przypadku umowy niezgodnej z wymogami art. forma pisemna. Taka klauzula o „podwójnej” formie pisemnej może zatem uniemożliwić wykonanie zobowiązania przez spółkę. Jednakże zgodnie z art. 305b niemieckiego kodeksu cywilnego (BGB) indywidualne ustalenia umowne mają pierwszeństwo przed ogólnymi warunkami handlowymi. Zasada pierwszeństwa indywidualnych ustaleń umownych ma także pierwszeństwo przed skutecznymi klauzulami konstytucyjnymi w formie pisemnej. Dotyczy to również klauzuli o podwójnej formie pisemnej. Klauzula o podwójnej formie pisemnej, podlegająca kontroli Ogólnych Warunków Handlowych, jest zatem nieskuteczna ze względu na istnienie nieuzasadnionej niedogodności zgodnie z § 307 ust. 1 zdanie 1 BGB, jeżeli jest sformułowana w taki sposób, że daje drugiej stronie umowy wrażenie, że po zawarciu umowy została sporządzona klauzula ustna. Umowa jest nieważna w świetle art. 305b niemieckiego kodeksu cywilnego (BGB). Wprowadzający w błąd charakter sytuacji prawnej zawarty w zbyt szerokiej klauzuli może uniemożliwić kontrahentowi dochodzenie przysługujących mu praw. Klauzula wprowadzająca w błąd w formie pisemnej jest ogólnie nieskuteczna. Nie można go utrzymywać w celach służbowych, ponieważ samo w sobie nie stanowi to indywidualnego porozumienia umownego w rozumieniu § 305b niemieckiego kodeksu cywilnego (BGB): Zakaz obniżek zachowujący ważność ma zastosowanie do ogólnych warunków handlowych.