W wyroku z dnia 14 czerwca 2006 roku ( 5 AZR 592/05 ) V Senat potwierdził swoje wcześniejsze orzecznictwo, zgodnie z którym zawarcie umowy o pracę dyrektora zarządzającego z zatrudnionym pracownikiem stanowi w razie wątpliwości dorozumiane rozwiązanie umowy o pracę poprzedniego stosunku pracy. Zgodnie z wolą umawiających się stron, w normalnych okolicznościach obok stosunku pracy nie powinno istnieć dalsze istnienie stosunku pracy. Odmienna interpretacja jest możliwa jedynie w wyjątkowych przypadkach, dla których muszą istnieć co najmniej jednoznaczne dowody. Obejmuje to na przykład przeniesienie stanowiska dyrektora zarządzającego na krótki okres przy niezmienionych warunkach umownych. Przeciwko temu przemawia m.in. B. poprawę wynagrodzeń w relacji dyrektora zarządzającego. Stosunek pracy rozwiązany za porozumieniem stron nie zostanie wznowiony w przypadku odwołania byłego pracownika ze stanowiska dyrektora zarządzającego. Zgodnie z postanowieniem Senatu VI z dnia 23 listopada 2006 roku ( 6 AZR 394/06 ), ugoda sądowa dotycząca rozwiązania stosunku pracy zawarta w ramach ochrony przed zwolnieniem nie może zostać skutecznie zaskarżona przez pracownika ze względu na niezgodne z prawem groźba rozwiązania umowy. Groźba rozwiązania umowy o pracę przez pracodawcę może co do zasady dawać pracownikowi, który wyraził wówczas zgodę na wzajemne rozwiązanie stosunku pracy, prawo zaskarżenia złożonego przez niego oświadczenia o wyrażeniu zgody zgodnie z art. § 123 BGB upoważnia. Jeżeli jednak pracodawca rozwiązał już umowę, a później dojdzie do ugody sądowej w sprawie rozwiązania stosunku pracy, pracownik nie może opierać skargi na groźbie bezprawnej na podstawie wcześniejszego rozwiązania umowy o pracę; Pod tym względem w momencie zawarcia ugody nie istniało już żadne zagrożenie. Szósty Senat zdecydował ponadto, że ugoda sądowa zgodnie z art. 278 ust. 6 ZPO w wersji obowiązującej do 31 sierpnia 2004 r. (obecnie § 278 ust. 6 zdanie 1 2. alternatywa ZPO) zachowuje również formę pisemną wymaganą w przypadku umów o wypowiedzeniu i umów na czas określony (§§ 623 BGB, 14 ust. 4 TzBfG) . . Wynika to z analogicznego zastosowania § 127a BGB. Ustawa o reformie postępowania cywilnego z dnia 27 lipca 2001 r. stworzyła możliwość, zgodnie z art. 278 ust. 6 ZPO ugodę sądową można zawrzeć także w postępowaniu pisemnym. Jeżeli następnie strony przyjmą pisemną propozycję ugody sądu, składając przed sądem pisemne oświadczenie, a sąd wyda postanowienie stwierdzające zawarcie ugody, jest to równoznaczne z protokołem zgodnie z art. 127a niemieckiego kodeksu cywilnego (BGB). Zgodnie z § 14 ust. 1 zdanie 2 nr 8 TzBfG podaje także faktyczną przyczynę ograniczenia stosunku pracy.