Prawo dziedziczenia

Prawo spadkowe obejmuje wszystkie przepisy prawne regulujące, kto powinien być właścicielem majątku danej osoby (testator) po jej śmierci.

Prawo spadkowe jest w Niemczech wyraźnie zagwarantowane konstytucyjnie w art. 14 Ustawy Zasadniczej. Prawo spadkowe reguluje przede wszystkim piąta księga kodeksu cywilnego, §§ 1922-2385 BGB.

Kiedy dana osoba umiera, pojawia się pytanie, co stanie się z jej majątkiem lub na kogo powinien on przejść. Aby to uregulować można np. sporządzić testament z zakresu prawa spadkowego. Jest to obwarowane pewnymi wymogami formalnymi, takimi jak to, że aby było skuteczne w świetle prawa spadkowego, zawsze musi być sporządzone własnoręcznie i podpisane odręcznie. W prawie spadkowym istnieją jednak także inne możliwości określenia przeniesienia majątku lub jego części po śmierci, np. umowa spadku lub zapis.

Jeżeli nie sporządzono testamentu ani umowy o spadek, w prawie spadkowym występuje następstwo prawne, co oznacza, że ​​dziedziczą ci, którzy są wymienieni jako spadkobiercy ustawowi zgodnie z przepisami § 1924 i nast. Kodeksu cywilnego. W prawie spadkowym istnieje szczególna hierarchia/kolejność, która zasadniczo opiera się na stopniu pokrewieństwa. Przykładowo, jeżeli w chwili śmierci spadkodawcy istnieją własne dzieci (zstępni), to co do zasady dziedziczą one w równych częściach na mocy prawa spadkowego. Małżonkowi przysługuje również prawnie ustandaryzowane prawo do dziedziczenia zgodnie z art. 1931 niemieckiego kodeksu cywilnego (BGB).