Zgodnie z § 81 ust. 2 Zdanie 2 nr 2 SGB IX aF, wnioskodawca ze znacznym stopniem niepełnosprawności, który podczas zatrudnienia znalazł się w niekorzystnej sytuacji ze względu na znaczną niepełnosprawność, ma prawo do odpowiedniego odszkodowania. § 81 ust. 2 zdanie 2 nr 3 zdanie 1 SGB IX aF ogranicza roszczenie o odszkodowanie do maksymalnie trzech miesięcznych zarobków, gdyby wnioskodawca ze znacznym stopniem niepełnosprawności nie zostałby zatrudniony, nawet gdyby selekcja była wolna od dyskryminacji 51. Z wyrokiem dat W dniu 12 września 2006 roku (- 9 AZR 807/05 -) IX Senat potwierdził swoje orzecznictwo, zgodnie z którym pracodawca zgodnie z § 81 ust. 2 Zdanie 2 nr 1 Zdanie 3 Na SGB IX aF spoczywa ciężar dowodu, że istniały obiektywne przyczyny podjęcia decyzji o selekcji, które nie były związane z niepełnosprawnością, pod warunkiem, że kandydat ze znacznym stopniem niepełnosprawności w sposób wiarygodny przedstawi fakty wskazujące na dyskryminację ze względu na niepełnosprawność. Zgodnie z § 81 ust. 1 zdanie 2 SGB IX, każdy pracodawca ma obowiązek skontaktować się z Federalną Agencją Pracy już na wczesnym etapie przed obsadzeniem wolnego stanowiska. Naruszenie przez pracodawcę tego obowiązku rodzi domniemanie dyskryminacji ze względu na niepełnosprawność. S. z § 81 ust. 2 Zdanie 2 nr 1 Zdanie 3 SGB IX aF. Jeżeli pracodawca z sektora publicznego odrzuci następnie to domniemanie, twierdząc, że wnioskodawca ze znacznym stopniem niepełnosprawności nie spełnia formalnych wymogów w zakresie szkolenia wymaganych w profilu wymagań, jest on zobowiązany wyjaśnić i, w razie potrzeby, udowodnić, że zdobyte przez wnioskodawcę kwalifikacje nie są równoważne. Wynika to z prawa dostępu do urzędu publicznego zgodnie z art. 33 ust. 2GG. Prawo to uniemożliwia pracodawcy z sektora publicznego żądanie odbycia określonego formalnego wykształcenia z powodów, które nie wynikają obiektywnie z wymagań stanowiska pracy. W przeciwnym razie dostęp do urzędów publicznych byłby ograniczony, bez uzasadnienia tego stosownością, zdolnościami i wynikami zawodowymi kandydata. Odpowiednia wysokość odszkodowania zależy od rodzaju i wagi naruszenia oraz konsekwencji dla wnioskodawcy ze znacznym stopniem niepełnosprawności. Istotne może być to, czy uchybienia proceduralne powstały umyślnie czy przypadkowo. Zgodnie z § 81 ust. 4 zdanie 1 nr 1 SGB IX, pracownicy ze znaczną niepełnosprawnością mają prawo do zatrudnienia u swojego pracodawcy, w którym mogą w możliwie najpełniejszy sposób wykorzystywać i dalej rozwijać swoje umiejętności i wiedzę. Pracodawca na bieżąco realizuje roszczenie pracownicze, powierzając pracownikowi pracę uzgodnioną w umowie o pracę. Jeżeli pracownik nie jest już w stanie wykonywać powiązanych czynności ze względu na charakter lub stopień niepełnosprawności, może mieć prawo do alternatywnego zatrudnienia. Zgodnie z orzeczeniem IX Senatu 13 czerwca 2006 (- 9 AZR 229/05 -) zgodnie z § 81 ust. 4 zdanie 1 SGB IX, nawet w czasie ciągłej niezdolności do pracy, wymagają reintegracji, która jest wspierana przez ubezpieczycieli społecznych. Warunkiem kwalifikowalności jest przedstawienie orzeczenia lekarskiego, które oprócz orzeczenia o niezdolności do pracy zawiera plan reintegracji dotyczący pracy dopuszczalnej z medycznego punktu widzenia. Zaświadczenie lekarskie musi zawierać także prognozę, czy i kiedy można spodziewać się przywrócenia pełnej lub częściowej zdolności do pracy. W przeciwnym razie pracodawca nie może zdecydować, czy nieuzasadnione jest zatrudnienie przez niego pracownika, a zatem m.in. S. z § 41 ust. 4 zdanie 3 SGB IX ma prawo odmówić udziału w reintegracji.