Prawo do pracy w niepełnym wymiarze godzin

Pracownik może połączyć swój wniosek o skrócenie czasu pracy na podstawie § 8 TzBfG z konkretnym życzeniem podziału w ten sposób, że uzależni swoją ofertę zmiany od pożądanego rozkładu czasu pracy.

Nie stoi mu jednak na przeszkodzie, aby kwestię rozkładu czasu pracy odłożyć do czasu porozumienia w sprawie obniżki, a następnie samodzielnie do niej dążyć. Warunkiem odrębnego pozwu o przesunięcie czasu pracy jest bezpośredni związek pomiędzy tym pozwem a wcześniejszym wnioskiem o obniżenie wymiaru czasu pracy zgodnie z § 8 TzBfG.

Dziewiąty Senat zdecydował o tym w wyroku z dnia 16 grudnia 2008 r. ( 9 AZR 893/07 ). Der Wortlaut des § 8 Abs. 1 TzBfG, który ustanawia prawo do obniżenia „umownego wymiaru czasu pracy”, nie określa żadnego ograniczenia modelu rozkładu czasu pracy ustalonego w umowie o pracę. Wniosek pracownika o zmianę rozkładu czasu pracy może zostać uwzględniony zgodnie z § 8 ust. 2 do 5 TzBfG są sprzeczne z umową zakładową lub umową regulaminową, jeżeli ustalenie rozkładu czasu pracy ma odniesienie zbiorowe.

Interesy ogólne są naruszone, jeśli zamierzony rozkład czasu pracy ma wpływ na całe przedsiębiorstwo, a nie tylko na wydanie pracownika, który powoduje zastosowanie lub redystrybucję czasu pracy. Korzystając z prawa do współdecydowania na podstawie § 87 ust. 1 nr 2 BetrVG, rada zakładowa musi to zrobić zgodnie z § 80 ust. 1 nr 2 litera b BetrVG w celu zapewnienia promowania godzenia rodziny i zatrudnienia.

Jednakże ten obowiązek wsparcia niekoniecznie prowadzi do priorytetowego traktowania interesów konkretnego pracownika, który ma do wypełnienia obowiązki rodzinne. Partie operacyjne mają swobodę przy ważeniu interesów indywidualnych i zbiorowych.