Toplu iş sözleşmesi kanunu

Toplu iş sözleşmesi hukuku, toplu iş hukukunun bir parçasıdır ve toplu sözleşme tarafları arasındaki hukuki ilişkileri ve toplu sözleşmelerin geçerliliğini düzenleyen tüm yasal hükümleri içerir.

Toplu iş sözleşmesi hukukunun başlangıç ​​noktası, toplu iş sözleşmesi tarafları tarafından imzalanan toplu sözleşmedir, bkz. Bölüm 1 TVG. TVG Bölüm 2 Fıkra 1’e göre toplu sözleşme hukukunda, toplu sözleşme tarafları bir yanda işveren/işveren birlikleri, diğer yanda sendikalardır. Toplu sözleşme hukukunda toplu sözleşmeler, ücret miktarı, çalışma saatleri, Noel ikramiyeleri vb. gibi iş ilişkisine ilişkin asgari standartları düzenler.

Toplu sözleşme hukukunda toplu sözleşmeler özellikle işveren ile çalışan arasındaki güç ilişkisini dengelemek amacıyla kullanılmaktadır. Çalışanın sendika üyesi olması ve işverenin de toplu sözleşmeye bağlı olması durumunda, TVG Madde 4 uyarınca toplu iş sözleşmesi kanunu, iş sözleşmesinde belirtilmesine gerek kalmaksızın doğrudan ve zorunlu olarak uygulanır. Toplu sözleşmede yer alan düzenlemeler, toplu iş sözleşmesi kanununda çalışanın zararına değil, yalnızca çalışanın yararına olacak şekilde değiştirilebilecektir. Toplu sözleşme hukukunda, şirket toplu sözleşmeleri, genel toplu sözleşmeler, alan toplu sözleşmeleri vb. gibi çok sayıda farklı toplu sözleşme türü bulunmaktadır.

Zu den zentralen Themen im Tarifrecht gehören unter anderem:

  • Genel olarak bağlayıcı toplu sözleşme
  • Olumluluk ilkesi
  • Toplu sözleşme türleri
  • Tarife özerkliği
  • Toplu sözleşmelere bağlı olmayan çalışanlar
  • Bağlama sonrası
  • Çarpmak
  • Kilitleme
  • Operasyon Transferi

Abschluss

Toplu iş sözleşmesi hukukunun anayasal temeli Temel Kanun’un 9. maddesinin 3. fıkrasıdır; toplu iş sözleşmesi hukukunun yasal çerçevesi Toplu İş Sözleşmesi Kanunu (TVG) tarafından oluşturulur.

İlerleyen sayfalarda sizlere toplu iş sözleşmesi hukuku hakkında mümkün olduğunca fazla bilgi sunmaya çalışacağız.

Toplu sözleşme hukuku konusunda ayrıca aşağıdaki sayfaları da öneriyoruz: