Uszkodzenia i odpowiedzialność

Zgodnie z decyzją Senatu VIII 2009 r. (8 AZR 226/08) pracodawca może żądać zwrotu niezbędnych kosztów poniesionych w związku z interwencją detektywa, jeżeli zlecił mu monitorowanie pracownika na podstawie konkretnego podejrzenia popełnienia przestępstwa, a Pracownik zostaje wówczas skazany za umyślne naruszenie zobowiązań umownych.

Możliwość przeprowadzenia postępowania ustalającego koszty zgodnie z § 103 i n. ZPO nie stoi na przeszkodzie temu, aby pracodawca mógł dochodzić zwrotu kosztów pracy detektywów. Merytoryczne roszczenie o zwrot kosztów nie jest przedmiotem postępowania o zwrot kosztów postępowania. Bada jedynie, czy istnieje roszczenie procesowe o zwrot kosztów zgodnie z § 91 i n. ZPO, § 12a ArbGG. Po wydaniu przez sąd orzeczenia w sprawie kosztów podstawowych podejmowana jest decyzja, czy koszty procesowe mogą zostać zwrócone zgodnie ze standardami proceduralnymi i zgodnie z prawem kosztowym. Natomiast obowiązek zwrotu na podstawie faktycznej podstawy prawnej, na przykład w wyniku czynu niezgodnego z prawem, stanowi odrębny przedmiot sporu.

Prawo do zatrudnienia w służbie publicznej może wynikać bezpośrednio z Art. 33 ust. 2 GG, pod warunkiem, że u osoby ubiegającej się o pracę zostaną spełnione wszystkie przesłanki zatrudnienia, a jej zatrudnienie jest jedyną zgodną z prawem decyzją organu, gdyż każda inna decyzja byłaby niezgodna z prawem lub błędna w ocenie. Jeżeli pracodawca publiczny obsadza na stałe ogłaszane stanowisko, mimo że nie zapadła jeszcze decyzja w sprawie wniosku o wydanie nakazu tymczasowego mającego na celu niedopuszczenie do powstania faktu dokonanego, narusza to prawa przegranego konkurenta zgodnie z art. 33 ust. 2 iVm. Sztuka. 19 Abs. 4, art. 20 abs. 3GG. Ma prawo odzyskać swoje prawa.

Tak zdecydował Dziewiąty Senat w swoim wyroku z dnia 24 marca 2009 r. ( 9 AZR 277/08 ). Zgodnie z koncepcjami prawnymi zawartymi w art. 162 ust. 2 BGB i §§ 135, 136 BGB pracodawca nie może skutecznie argumentować przeciwko niesłusznie pominiętemu kandydatowi, że nie może on już spełniać wymagań związanych z procesem rekrutacyjnym, ponieważ stanowisko zostało już obsadzone. W takim przypadku osoba zainteresowana może zwrócić się o przywrócenie jej proceduralnie i merytorycznie takiej samej sytuacji, jak gdyby zastosowano nakaz tymczasowy, a proces składania wniosków nie został jeszcze zakończony.

Jeżeli pracodawca odwoła proces mianowania, eliminuje to roszczenia na podstawie Art. 33 ust. 2 GG tylko w przypadku, gdy rezygnacja nastąpiła z przyczyn obiektywnych. Obiektywną przyczyną może być to, że stanowisko ogłaszane jako stałe przeznaczone jest wyłącznie do tymczasowego obsadzenia zgodnie z przepisami budżetowymi lub stanowisko przypadkowo ogłoszone dla pracowników jest w rzeczywistości zarezerwowane wyłącznie dla urzędników służby cywilnej.